چرخ

آن زمان که چرخ روزگار برخلاف میلم بگردش در می آید 

هاله ای از اشک در پیش چشمانم نمایان می گردد 

چکنم که سال هاست گرداننده این چرخ  

تصمیم گرفته برخلاف میلم بچرخاند 

این چرخ را . 

یک سال گذشت

یک سال از عمرم در چشم زدنی گذشت 

وحالا دیگر ، 

پیله ام برایم کوچک شده ، در پوسته ام،جای نمی گیریم ،روحم درد میگیرد.

بوم نقاشی من

 

نقش خیال می زنم، بربوم تنهایی 

تا شاید، ناجی تنهایی خود باشم 

خنده

 

خنده ام نقابی است بر اندوه بی پایان

اشک هایم ، فریادی زتلخی روزگار سردی دست سرنوشت.

خدای عزیزم

هرگز ندانستم ،

چرا نقش تنهایی، جدایی، انتظار بر بوم سپید زنگانیم کشیدی

چرا زندگانیم را جنگلی ساختی از علامت سوال که تنها از چشمه اشک هایم سیراب می شوند.

ساعت

                         

مدت هاست رفتی ، ومن ،آری من

تنها برجای ماندم ، روزهای اول پرشورتر از عقربه ثانیه شمار، لحظه ها را طی می کردیم.

کم کمک ، یکی دقیقه شمار و دیگری ساعت شمار.

وحالا هردو ساعت شمار، دیگر برروی یک صفحه ساعت جای نخواهیم گرفت

آری قلبم زسردی روزگار، یخ زده

نسیمی گرم گذر می کند از قلبم ،مهرش،گرمایش قلبم را درپی خود می کشاند. 

 دمی  تاب نمی آورد و برصفحه ای دیگر می نشیند

بدون عنوان

دل یکدیگر را می شکنیم در بازی کلمات.

گوش هایمان را می گیریم تا صدای شکستن را نشنویم،چشمانمان را می بیندیم تا قلب شکسته را نبینیم .

چقدر خود خواهیم . . .

خدای عزیزم

امشب هم دلم گرفته ، باز هم  دل تنگت شده ام ، نفس هایم در زیر چکمه های بغض از نفس افتاده ، دانه های اشک برگونه هایم  بازهم سر  می خورد.

ای کاش درکنارم بودی  . . .