به من بنگر،

آری به من

همان دخترک سبک وزن با خال میان ابروانش ، همان دخترکی که جز دلی صاف چیزی در دست نداشت .

بنگر که تنها درجستجوی دلی بود تا دلش را پیوند بزند .

شانه ای که از تزس بادها تکیه گاهش باشد و دستانی که از عمق وجود . . .

وتو چون دیگران آرام وبی صدا از کنارم گذشتی.

بی آنکه سخنی برلب آری ، بی آنکه با نگاهی ساده بگویی خداحافظ .